Rozdział 49

Peeta

Haymitch miał rację ona na pewno zadzwoni.

I wtedy co jej powiem ?

- Kochanie jestem chory psychicznie więc zwiałem. 

Muszę się leczyć bo nie kontroluję swoich zachowań.

- Panie Mellark, telefon do pana.

- Dziękuję, już odbieram.

Katniss

- Mogę do niego zadzwonić jeśli chcesz.

- Przecież mam jego numer - odpowiadam.

- Tamtego nie odbierze.

- Dobrze, dzwoń. - rozkazuję upijając łyk kawy.

Haymitch wpisuje numer i dzwoni.

- Dzień dobry chciałbym rozmawiać z Peetą Mellarkiem.

Tak. Abernathy i Pani Mellark. Dobrze, dziękuję.

Proszę - podaje mi telefon.

- Halo ? - słyszę jego miękki głos.

- Peeta ? Co się stało ? Dlaczego znowu mnie zostawiłeś ?

- Katniss źle się czuję i to tyle.

- Mogłeś mi to powiedzieć.

- To stało się tak nagle.

- Gdzie jesteś ?

- Niedługo ci powiem ale teraz nie powinienem z tobą rozmawiać.

- Kocham cię.

- Cześć.

W słuchawce słyszę tylko dźwięk zakończonej rozmowy ale nadal trzymam ją przy policzku.

Jeszcze kilka godzin temu mówił, że mnie kocha a teraz jakby o wszystkim zapomniał.

Odkładam telefon na stół i zostawiam zaskoczonego Haymitcha samego.

Powoli jadę do dwójki.

Zabieram rzeczy i wymeldowuję nas z hotelu chociaż jestem sama.

Dojeżdżam pod śliczny, mały domek i pukam do drzwi.

- Córeczko, a co ty tutaj robisz ?

- Cześć mamo, mogę u ciebie zostać kilka dni ?

- Oczywiście wejdź.

Moja mama zaparzyła herbatę i przez chwilę nic nie mówiła.

- Co się stało ?

- Nic po prostu przyjechałam cię odwiedzić.

- A gdzie Peeta ?

- Nie wiem. - odpowiadam i nie wytrzymuję po prostu płaczę.

Mama mnie przytula i pociesza a ja opowiadam czego się dowiedziałam.

Nagle zaczyna mi burczeć w brzuchu nawet mnie to nie dziwi w końcu cały dzień nic nie jadłam.
- Chodź do kuchni zrobię ci kolację.

- Dobrze.

Później biorę długi prysznic aby wszystko przemyśleć i kładę się spać.
Jestem na pięknej polanie, świeci słońce a ptaki śpiewają, jest cudownie.
Czuje się naprawdę szczęśliwa.
Ale nagle uświadamiam sobie, że w rękach trzymam małe zawiniątko, to kojec a w środku leży nowo narodzone dziecko.
Szybko się odwracam pod wpływem czyjejś dłoni na ramieniu.
- Gale ?! - warczę - Co ty tu robisz ? - dodaję przez zaciśnięte w złości zęby.
- Nie złość się kochanie to szkodzi naszemu drugiemu dziecku.
- Co ?!
Nie dostaję odpowiedzi bo Gale z mienia się w zmiecha i pluje we mnie krwią.
Na chwilę zamykam oczy i zmieszaniec znika.
Patrzę jeszcze raz na dziecko.
I nagle je upuszczam... jest martwe a moje ręce są brudne od krwi.
Wtedy uświadamiam sobie, że je zabiłam...
a mój własny krzyk mnie budzi.
- Katniss powiedz mi co się stało ?
- To tylko zły sen, koszmar, mara. To nie miało miejsca - powtarzam uparcie patrząc w ścianę.
- Tak, to tylko sen. Chcesz żebym z tobą została ?
- Nie, już dobrze - cedzę słowa i opadam na poduszkę. - Wszystko jest w porządku.
- Śpij dobrze.
I zasypiam.
Jestem w ciąży.
Będę matką, dobrą matką a on w to wierzy.
Wspiera mnie chociaż jest mi trudno.
Nie radzę sobie z moimi uczuciami.
To hormony.
Wszystko byłoby dobrze gdyby to nie było dziecko Gale'a.
Peeta chce je wychowywać i myśli, że to jego potomek.
To kłamstwo.
Wiele razy już mu mówiłam, że je kocham i jesteśmy jego rodzicami.
Cały czas kłamię.
Tylko na tyle mnie stać... na kłamstwo.
Ale ono się nie urodzi.
Wiem to...
I się nie mylę bo kilka dni później widzę siebie w kałuży krwi w naszej łazience w tym cholernie idealnym domu gdzie wszystko miało być cholernie idealne tylko nie jest bo my nie jesteśmy idealnie doskonali.
Psychicznie chorzy ludzie to są dobre słowa...
A ja nie donosiłam ciąży.
To dziecko nie było mojego męża może dlatego spotkał je ten los ?
Ale co z reszta nienarodzonych dzieci, których nie urodziłam ?
Były Peety.
Może to ze mną jest coś nie tak ?
Teraz to widzę jest ich mnóstwo.
Setki małych grobów.
Mam tyle dzieci a właściwie mogłam mieć.
Ale umarły.
Już nie krzyczę, nie płaczę.
To był sen.
Czasami ludzie mówią, że sny mają w sobie ziarnko prawdy jak kłamstwo.
Ale co w tym śnie było prawdziwe.
Mam dom i męża chyba tyle.
- Okay nie przejmuj się głupotami.
Schodzę na śniadanie i widzę...

Piszcie w komentarzach kogo mogła zobaczyć nasza Katniss :)